دختر یا پسر

خوب ...

امروز ظاهرا خوبم و اومدم تا اون پست موعودو بنویسم. خیلی هم خوشحال میشم اگه نظرات و تجربه هاتونو برام بنویسین

شاید تاحالا با خوندن نوشته هام متوجه شده باشین که من فقط یه خواهر دارم یعنی خونواده ما کلا 2 تا دختر دارن و دقیقا بر عکس ما شوهرم فقط یه داداش داره یا به عبارتی فقط 2 تا پسرن...

واسه همین من همیشه و حتی هنوز آرزوی داشتن یه داداش بزرگتر از خودمو داشته و دارم.نمیدونم چه حسی میتونه باشه ...شاید اونقدرا هم که من فکر میکنم تو واقعیت لذت بخش نیست ولی واقعا دوست داشتم یه داداش بزرگتر از خودم داشتم...

صرف نظر از این عقده روحی...حس میکنم دخترا تو جامعه امروزی ما جایگاهی که حقشونه رو ندارن...

شاید موافق نباشین البته من به توانایی دخترا شک ندارم و اصلا منظورم اون نیست  منظورم اینه که برای داشتن شرایط برابر دخترا باید 2 برابر پسرا زحمت بکشن تلاش کنن و موفق باشن تا در حد یک پسر دیده بشن.مثلا سر کار.اینو دیگه همه میدونن که موقع استخدام 1000 تا مرد میخوان و مثلا 5 تا خانوم...طرف رفته درس خونده دانشگاه خوب قبول شده درسشم تو دانشگاه خوب بوده ولی موقع کار ادارات زن استخدام نمیکنن...حقوق دریافتی زنا خییییلی کم ممکنه پیش بیاد که با یه آقای هم ردشون برابر باشه...موقع ازدواج که میشه خونوادشون جهاز میدن...جدیدا هم که مد شده خرج عروسی هم تا بشه نصف نصفه...خونواده پسر خوب بیشتر نقش مهمونو ایفا میکنن بعضا ممکنه یه خونه ای بدن به پسرشون ولی جزء ملزومات حساب نمیشه و درصد کمی از دخترا این شانسو دارن که خونواده شوهرشون مسکنشونو تامین کنند. بعد موقع خدای نکرده طلاق که بشه دختر هیچ حقی نداره و اگر هم حق طلاق داشته باشه باید از کلیه حقوق دیگش بگذره....طرف شوهرش معتاده دادگاه قبول نمیکنه...طرف شوهرش سرد مزاجه...حق جدا شدن نداره...شوهرش میزندش تا وقتی لت و پار نشه و دنده هاش نشکنه و پزشک قانونی تایید نکنه حق طلاق نداره....

بعد نوبت بچه دار شدن میرسه...9 ماه و بعضا بیشتر از 9 ماه سختی بارداری و زایمان رو میکشه ...خیلیا مجبور میشن کارشونو ترک کنن...آینده و مسیر زندگیش تغییر میکنه ...خونواده دختر سیسمونی میدن....بعد کفالت بچه در صورت فوت با خونواده پدره

در صورت طلاق بچه رو به باباش میدن....و خوب از این قسم داستانها کم نیست. این فقط یه خلاصه ای از جایگاه زن تو جامعه ماست

به دلیل همه این مشکلاتی که وجود داره (و امیدوارم نه من نه شما باش روبه رو نشیم و شوهر بد و مدیر کاری بی اخلاق و نا حقی  ...نصیبمون نشه ) دوست داشتم اگه قراره یه روزی بچه دار بشم بچم پسر باشه...تا نخواد برای حقوق ابتدایی زندگی بجنگه و همیشه هم از اطرافیانم میشنیدم که تو بت میاد بچت پسر باشه و تو اصلا بت نمیاد مامان دختر باشی...اینا رو هم که میشنیدم کلی خوشحال میشدم که آره من بچم در آینده پسر خواهد شد...

تا اینکه باردار شدم.از روزی که فهمیدم باردارم حس شدیدی بم میگفت این نخود دختره...همشم سعی میکردم با خودم بجنگم که نه...دختر نیست و انشالله سالمه و پسره...ولی باز اون حس درونی میگفت دختره

حتی چند وقت پیش گفتم حول و حوش تو ذهنم باشه که چه اسمایی واسه بچه دوس دارم و دیوان حافظ باز کردم تا اسمای قشنگشو لیست کنم از اون طرف هم شاهنامه باز کردم که از اونجا هم اسم در بیارم ولی فقططط چشمم دنبال اسم دختر میگشت...

تا اینکه یه روز نشستم و فکر کردم که...چقدر خوب میشه اگه بچم دختر باشه...کاش بچم دختر باشه...تا وقتی کوچیکه موهاشو خرگوشی ببندم...بزرگتر که شد ببرمش کلاس پیانو و فرانسه...بزرگتر که شد خوشنویسی یاد بگیره و با هم بریم پیاده روی...بزرگتر که شد ذوق کنم دانشگاه قبول شده و احتمالا تو دانشگاهم عاشق میشه...و دلم بلرزه که نکنه دختر دسته گلم گیر یه آدم الکی بیافته...بش نزدیک باشم. حرفاشو گوش کنم و جوری که هیچ وقت مامانم بلد نبود باش دوست باشم...ولی نذارمم پررو شه...وقتی ازم دور شد روزی 2 بار باش تلفنی حرف بزنم...براش کادوهای کوچولو یرنگی رنگی بگیرم...

میبینی وقتی دختر داری کارهایی میشه کرد که وقتی پسر داری نمیتونی بکنی...شاید پسر تو جامعه ما خوشبختتر و موفق تره ولی...انگار داشتن دختر لذت بخش تره...

**  هنوز جنسیت نی نی معلوم نشده...فکر کنم تا یه ماه دیگه مشخص بشه...دعا کنین هرچی خیره همون باشه